درجات هفتگانه مهر پرستى عبارت بود از :

1- كلاغ ؛ منسوب به عطارد (تیر یا مركورى )؛ نماد: هوا و باد.

2- همسر؛ منسوب به ((زهره )) (ناهید یا ونوس )؛ نماد: آب .

3- سرباز؛ منسوب به ((مریخ )) (بهرام یا مراس )؛ نماد: خاك .

4- شیر؛ منسوب به ((مشترى )) (هرمز یا ژوپیتر)؛ نماد: آتش.

5- پارسا (پارسى )؛ منسوب به ((قمر)) (ماه )؛ نماد:؟

6- پیك خورشید؛ منسوب به ((مهرپیما)) (ستاره صبح )، هلیوس سل .

7-پیر مرشد؛ منسوب به ((زحل )) كیوان یا ساتورن.

راز آفرینی عدد هفت در ادیان و اقوام مختلف

به نظر می‌رسد كه بسیاری از فرهنگ‌ها و ادیان عدد هفت را كامل‌ترین عدد دانسته‌اند، به ویژه به دلیل ارتباط عدد هفت با آفرینش و هفت سیاره معروف كه گذشتگان تاثیر آنها را بر چهار عنصر طبیعت (آب، باد، خاك، آتش) موجب پیدایش كل موجودات عالم می‌دانستند سبب شده است كه این عدد در نظر بسیاری از اقوام و ملل تقدس یابد و در ابعاد زندگی مادی و معنوی آنها تاثیر بگذارد.
قدیمی ترین قومی  كه  به  عدد  هفت  توجه كرد،   قوم  « سومر » بود. آنها  همچنین  نخستین قومی  بودند كه  برای نخستین بار متوجه سیارات شدند و آنها را  به صورت ارباب انواع و خدایان پرستیدند. از همان دوران، سومری‌ها متوجه هفت‌تایی بودن بعضی عوامل طبیعی مانند سیاره‌های مكشوف جهان باستان، همچنین تعداد رنگ‌های اصلی شدند و آن را موید رجحان و جنبه ماوراءالطبیعی عدد هفت دانستند.
پس از آن نیز عدد هفت در مذاهب، تاریخ جهان و در تصوف و سنن و آداب اهمیت زیاد داشته و شماره بسیاری از امور و عوامل طبیعی «هفت» بوده است.

ادامه نوشته

تاریخچه عدد ۷

در سال ۱۸۸۹ میلادی کتابی ار یک جهان گرد منتشر شد که، از جمله روش شمردن را در میان قبیله ای از تورس شرح داده است. اینها برای شمردن تنها از دو واژه استفاده می کردند: یک و دو. برای عدد سه می گفتند «دو و یک » برای چهار «دو و دو»، برای پنج «دو و دو و یک » و برای شش «دو و دو و دو». ولی برای عددهای بزرگ تر از ۶، هر قدر بود، می گفتند «خیلی ». 

 

ادامه نوشته